Fons Bonroy brengt ze weer tot leven
Begijnen waren groepen alleenstaande, godvruchtig levende vrouwen die aan het eind van de 11e eeuw in West-Europa ontstonden en die samenwoonden in een begijnhof. Mannen die ook tot deze levensstijl overgingen, waren begarden of bogaarden. De beschermheilige van de begijnen was Begga van Herstal en het woord zou kunnen afgeleid zijn van deze patrones.
Er zijn intussen geen begijnen meer. De allerlaatste overleed in 2013 in Kortrijk. Er zijn wel nog dertien begijnhoven bewaard gebleven in Vlaanderen. Die staan sinds 1998 op de UNESCOlijst van het werelderfgoed.
Diestenaar Fons Bonroy is master in de Germaanse filologie en hij gaf – vóór het pensioen hem onverhoeds uit de klas rukte – les in Diest en Leopoldsburg.
Hij is nog steeds een hooggewaardeerde stadsgids in Diest, met een sterke voorliefde voor het plaatselijke begijnhof. Zijn uiteenzetting over de begijnen is ernstig, maar niet helemaal serieus te nemen. Of serieus, maar niet helemaal ernstig te nemen. Kom het zelf maar uitzoeken...
Marc Mellen: De frivole begijntjes
